Κατά καιρούς παρουσιάζονται διάφορα τεχνητά δολώματα από τις εταιρίες ώστε εμείς να προσελκύουμε και να διεκδικούμε πιο εύκολα τα πολυπόθητα θηράματα, ιδιαίτερα με την τεχνική της συρτής που μιμείται τις συνθήκες κυνηγιού των αρπακτικών ψαριών.
Ένα από τα έξυπνα τεχνητά δολώματα που παρουσιάστηκαν είναι και οι λούρες που μιμούνται τα καλαμάρια, που, ως γνωστόν είναι ένα από τα καλύτερα δολώματα στην τροφική αλυσίδα των πελαγίσιων. Οι λούρες, σημειωτέον, έχουν παίξει ένα σπουδαίο ρόλο στο GAME FISHING και στο αγωνιστικό ψάρεμα ανά τον κόσμο. Η αιτία όμως που οδήγησε στην επινόηση και κατασκευή της λούρας, εντοπίζεται πριν αρκετά χρόνια κάπου στην Αμερική, όπου οι έχοντες μεγάλα σκάφη ερασιτέχνες συρταδόροι, αδυνατούσαν να σύρουν τα τεχνητά δολώματα για τα μεγάλα και γρήγορα ψάρια με μικρές ταχύτητες, αφού αυτό ήταν αδύνατο για τους πολύστροφους και θηριώδεις πετρελαιοκινητήρες. Τα ψαράκια, λοιπόν, πετάγονταν από το νερό, με αποτέλεσμα η σωστή πλεύση να είναι ακατόρθωτη, σε αντίθεση με τις λούρες που η χρήση τους απαιτεί ταχύτητα πάνω από 4-7 κόμβους. Τα τελευταία χρόνια οι λούρες διαφόρων εταιριών έχουν κάνει την εμφάνιση τους και στην Ελλάδα, ενώ και κάποιες βιοτεχνίες ασχολούνται με αυτά τα τεχνητά δολώματα.
Στη μικρή συρτή επιφανείας, είναι απαραίτητο να ρίχνουμε τουλάχιστον 50-60 μέτρα πετονιά, για να δουλεύουν τα δολώματα όσο γίνεται πιο μακριά από το σκάφος. Αν ψαρεύουμε με τεχνητά δολώματα, αυτή η απόσταση δεν εμποδίζει το κάρφωμα, ακόμη και αν χρησιμοποιούμε μάνα από νάιλον, ενώ αν βάλουμε για δόλωμα σκουλήκι ή φιλέτο ψαριού, είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε ένα σύνθετο νήμα, πολύ λεπτό, που θα μας διευκολύνει στο κάρφωμα.
Η μικρή συρτή προβλέπει και τη βύθιση των δολωμάτων με καταβυθιστές ή μολύβια, ιδιαίτερα όταν ψαρεύουμε σαφρίδια, σκουμπριά και, παλαμίδες. Σ' αυτήν την περίπτωση η απόσταση των δολωμάτων από την πρύμη, μπορεί και να περιοριστεί.
Στη συρτή βυθού που κάνουμε στην παράκτια συρτή, την ξεχωρίζουμε από την προηγούμενη, γιατί χρησιμοποιούμε αυτοβυθιζόμενα νήματα. Που μας επιτρέπουν να βυθίσουμε τα δολώματα χωρίς μολύβια και επειδή δεν έχουν καθόλου ελαστικότητα, δίνουν στις λούρες μια κίνηση με οριζόντια και κάθετα τινάγματα.
Και τα δυο αυτά συστήματα απαιτούνε ρίξιμο μεγάλης ποσότητας νήματος στο νερό, οπότε δεν είναι πολύ βολικά όταν το βάθος δεν είναι σχετικά σταθερό. Αυτή είναι μία τεχνική που χρειάζεται πολλή εμπειρία και τέλεια γνώση του τρόπου που βυθίζεται η πετονιά, ώστε να καθυστερήσουμε το μάζεμα και το ρίξιμο της πετονιάς, ανάλογα με την απόσταση στην οποία βρίσκεται το δόλωμα από το σκάφος.
Ας δούμε όμως το μυστικό που κρύβουν μέσα τους οι λούρες για τα ψάρια, δηλαδή το αρμάτωμα τους. Ανάλογα με το μέγεθος, χρησιμοποιούμε ένα ή δύο αγκίστρια συνήθως ίσια τα οποία πρέπει να είναι κρυμμένα χωρίς όμως να εμποδίζονται από τα πλοκάμια του τεχνητού, για να μπορούν να καρφώνουν το ψάρι που θα επιτεθεί. Καλό θα είναι να μην εξέχουν από το τελείωμα του πλοκαμιού της λούρας και να είναι όσο το δυνατόν πιο αιχμηρά. Στις μεγάλες λούρες χρησιμοποιούμε συρματόσχοινα στην αρματωσιά για την αποφυγή κοψιμάτων και φθοράς από τα μεγάλα και δυνατά ψάρια. Από εκεί και πέρα υπάρχουν διάφορα άλλα βοηθήματα, όπως ειδικά θερμοσυστελόμενα υλικά, σύρματα δηλαδή διάφορα περιφερειακά υλικά που μας δίνουν τη δυνατότητα για επιδιορθώσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου