Τα καλαμάρια και τα θράψαλα διακρίνονται απ τις σουπιές εύκολα, εξαιτίας της επιμήκης μορφής του σώματος τους, της ροζ απόχρωσης τους και εξαιτίας των συνηθειών τους να κολυμπούν στα μισά νερά, τις περισσότερες φορές σε κοπάδια. Επίσης ξεχωρίζουν και απ' τις διαστάσεις τους, που μπορούν να είναι σημαντικές: ένα μέτρο μήκος και βάρος 10-12 κιλά. Εντούτοις το πιάσιμο τέτοιων καλαμαριών δεν είναι τόσο κοινό, εκτός από ειδικές περιπτώσεις. Σε τέτοιες διαστάσεις βρίσκονται στις ζεστές θάλασσες, κι ιδιαίτερα στις ακτές της Βόρειας Αφρικής. Τα καλαμάρια πιάνονται με δίχτυα που σέρνονται, δηλαδή με τράτες. Σπάνια μερικά απ' αυτά τα θαλασσινά καταλήγουν σε άλλα δίχτυα. Το ψάρεμα των καλαμαριών γίνεται και ερασιτεχνικά στις θάλασσες μας, και είναι μια διασκεδαστική ποικιλία των άλλων μεθόδων ψαρέματος με την πετονιά. Γίνεται τη νύχτα και ιδιαίτερα τις πρώτες νυχτερινές ώρες, προπάντων όταν δεν υπάρχει φεγγάρι. Πρέπει να βγούμε σε μια ορισμένη απόσταση απ' την ακτή, απόσταση που μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τις συνθήκες του βυθού της περιοχής που ψαρέψουμε.
Συνήθως τα καλαμάρια μεγάλων διαστάσεων, που μπορούν να φτάσουν και σε μεγάλο βάρος, ίσως μισό κιλό και παραπάνω, πιάνονται σε βυθό λιγότερο από 50 μέτρα. με κουπιά, μπορεί να μας εξυπηρετήσει πολύ καλά σε αυτό το ψάρεμα. Στη βάρκα τοποθετείται ένα μικρό πυροφάνι, ή μια απλή λάμπα ή μια λάμπα ασετυλίνης. που σα σκοπό έχει να φωτίζει την επιφάνεια σ' ένα μικρό βάθος και για μια περιορισμένη σχετικά περιοχή. Καλάρουμε λοιπόν στη θάλασσα την πετονιά, η οποία αποτελείται από ένα απλό νήμα, σχετικά γερό από νάϋλον, στο οποίο δένεται η καλαμαριέρα.
Η καλαμαριέρα αποτελείται από ένα μεταλλικό μολυβωμένο σώμα ή από μολύβι μόνο, που συνήθως βάφεται άσπρο. Το σχήμα αυτού του τεχνητού δολώματος για καλαμάρια, μοιάζει με μια μεγάλη ελιά. Στην άκρη υπάρχει μια σειρά αγκιστριών, τοποθετημένων ακτινωτό, τα οποία είναι στραμμένα προς τα πάνω. είναι πολύ μυτερά και δεν έχουν δόντι. Aλλοι τύποι καλαμαριέρας, αποτελούνται αντίθετα από έναν μεταλλικό σωλήνα, καλυμμένο με χρώμιο που στην μια άκρη του έχει το δαχτυλίδι με το οποίο συνδέεται η ορμιά και στην άλλη άκρη τα αγκίστρια, που είναι λοξά γυρισμένα προς τα πάνω σε ακτινωτή διάταξη, όπως στον προηγούμενο τύπο.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την καλαμαριέρα χωρίς άλλο δόλωμα, αλλά πολλοί υποστηρίζουν πως είναι καλύτερο να δένουμε στο σώμα της καλαμαριέρας ένα ψάρι, ένα πόδι από κότα, ένα κομμάτι κρέας, λαρδί, ή οτιδήποτε άλλο τρώγεται, και το οποίο είναι ανθεκτικό στο νερό. Αυτή η τροφή έχει σαν σκοπό να κρατά καλύτερα το καλαμάρι όταν ψαρεύεται.
Οι πιο επιδέξιοι ψαράδες καλαμαριών, δεν χρησιμοποιούν όμως πρόσθετα δολώματα, έχοντας εμπιστοσύνη στην ικανότητα τους και στην επιδεξιότητα τους, στο να καρφώνουν το δόλωμα. Όταν φτάσουμε στην κατάλληλη περιοχή και ανάψουμε τη λάμπα, αφήνουμε να τρέξει η πετονιά που βαστά την καλαμαριέρα μέχρι να αγγίξει το βυθό. Μετά την σηκώνουμε λίγο, και κατόπιν σιγά - σιγά την βγάζουμε έξω στην επιφάνεια.
Στις πλούσιες περιοχές σε καλαμάρια και τις τυχερές βραδιές δεν χρειάζονται ιδιαίτερες μανούβρες για να προσελκύσουμε τα καλαμάρια που ρίχνονται αμέσως στο τεχνητό δόλωμα. ¶λλες φορές αντίθετα, είναι αναγκαίο να κινούμε την καλαμαριέρα με αργή κίνηση, από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα. Αυτές οι μανούβρες σκοπό έχουν να τραβήξουν την προσοχή των καλαμαριών, που βρίσκονται στα καταφύγια τους. Το καλαμάρι συνήθως ρίχνεται χωρίς κανένα δισταγμό στην καλαμαριέρα και την κρατά με τα πλοκάμια του. Ο ψαράς θα αισθανθεί κάποιο βάρος, αλλά δεν αισθάνεται τραβήγματα ή αντίσταση άλλου είδους. Με γρήγορες κινήσεις των χεριών καρφώνει το καλαμάρι που διαπερνιέται από τα μυτερά αγκίστρια. Αμέσως μετά το κάρφωμα πρέπει να ανεβάσουμε το δόλωμα με το θήραμα μαζί, όσο πιο γρήγορα είναι δυνατό, έτσι ώστε να αποφύγουμε σπαρταρώντας το καλαμάρι, να ελευθερωθεί απ" τα αγκίστρια που το έχουν καρφώσει.
Συχνά, το καλαμάρι όταν δεν έχει πληγωθεί σε ζωτικό σημείο ή κι όταν δεν είναι αρκετά μεγάλο, καταφέρνει να φύγει. Αν οι πληγές του δεν είναι σοβαρές, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, να επιτεθεί πάλι και να το καρφώσουμε κι άλλη μια φορά. Το ανέβασμα του καλαμαριού, χαρακτηρίζεται απ' το σημαντικό βάρος - αντίσταση στην πετονιά, που οφείλεται στο γεγονός ότι το ζώο αυτό ανοίγει σαν ομπρέλλα. Όταν βγει στην επιφάνεια μαζεύεται απότομα και συχνά ραντίζει βίαια τον ψαρά με νερό. Η αντίσταση του καλαμαριού είναι σημαντική. Αν ένα καλαμάρι είναι μεγαλύτερο από ένα κιλό, τότε πραγματικά, να το ανεβάσουμε στη βάρκα γίνεται μια περιπέτεια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου