Γνωριμία με το ψάρι :
Η επίσημη ονομασία της ζαργάνας είναι «Βελόνη η οξεία»,.Διαθέτει μακρύ και σουβλερό ρύγχος . Η ζαργάνα είναι σίγουρα ένα απ' τα πιο παράξενα ψάρια που πιάνονται με την πετονιά . Αναγνωρίζεται ανάμεσα στα άλλα είδη, από το εξαιρετικά επίμηκες σώμα της, το κοιλιακό και ραχιαίο πτερύγιο που είναι πολύ πίσω τοποθετημένα το ασημί χρώμα της, και προπάντων απ' το μακρύ και λεπτό «ράμφος» της. Είναι ένα ταχύτατο ψάρι, που τρέφεται με οστρακόδερμα αλλά και με γόνο ή και με μικρά ψάρια, τα οποία κυνηγά με μεγάλη ταχύτητα. Μπορεί να φτάσει το μήκος των 70 με 80 εκατοστών και να κινείται με μεγάλη ευκινησία και προσεκτικότητα. Οι ζαργάνες ψαρεύονται με διάφορους τρόπους . Σίγουρα, το να πιάσουμε μια ζαργάνα στη συρτή, με μια πετονιά δεμένη σε ένα ελαφρύ καλάμι εξακοντισμού, είναι σχετικά συναρπαστικό, επειδή αυτό το ψάρι, μόλις αισθανθεί αιχμαλωτισμένο, αμέσως ανεβαίνει στην επιφάνεια, κολυμπά με ταχύτητα κάθετα, μόλις κάτω απ' την επιφάνεια του νερού και κάνει θεαματικά πηδήματα έξω απ' το υγρό στοιχείο και γι' αυτό πολλές φορές ξαγκιστρώνεται.(δείτε video 1)
Ανήκει στην οικογένεια των βελονίδων και στην τάξη των συνεντόγναθων, Επιπλέον είναι πρασινωπό στη ράχη και ασημογάλαζο στην κοιλιά. Διαθέτει ένα κεντρικό κόκαλο, αυτό της σπονδυλικής στήλης, που μάλιστα έχει χρώμα πράσινο, Το βάρος της συνήθως είναι 120 έως 150 γραμμάρια, ενώ σπάνια φθάνει το ενάμισι κιλό. Της αρέσει να κινείται συνεχώς, πάντα όμως στον αφρό και κοντά στην παραλία. Όταν κινείται μπορούμε και την ξεχωρίζουμε, όταν μένει όμως ακίνητη είναι σαν αόρατη. Αυτή η ιδιαιτερότητα της οφείλεται σε φυσικό χάρισμα, ώστε να κρύβεται από τους εχθρούς της, Την ημέρα γυαλίζει και τη νύχτα φωσφορίζει. Είναι αρπακτικό ψάρι, με τα δόντια της πιάνει και συγκρατεί τα μικρά ψάρια, τα σκοτώνει και τα καταπίνει. Εμφανίζεται από τον Ιούνιο, για να γεννήσει τα αυγά της, αλλά η κοπαδιαστή εμφάνιση αυτού του ψαριού είναι τον Σεπτέμβριο με Οκτώβριο.
Το ψάρεμα της ζαργάνας :
Το ψάρεμα της ζαργάνας είναι διασκεδαστικό, αλλά και αποδοτικό, ιδιαιτέρως με ψιλή συρτή. Την ψαρεύουμε ακόμη με αφρόδιχτα, ένα αφροπαράγαδο που αποκαλείται «ζαργανιό» και με ευαίσθητο καλάμι της επιλογής σας,
Με καλάμι :
Το καλάμι που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι πολύ λεπτό με ψιλή αρματωσιά νούμερο 0,14 Έως 0,17, με ένα η δύο μικρά δαγκωτά μολύβια ν. 0,05 στην άκρη της οποίας έχουμε δέσει ένα αγκίστρι νούμερο 14. ( Σχήμα 1 ) Βασική προϋπόθεση για επιτυχημένο ψάρεμα είναι η επιλογή του σωστού ψαρότοπου , διότι θα πρέπει να πάμε σε σημείο που είναι «πέρασμα». Πρέπει δηλαδή να ξέρουμε ή να μάθουμε ότι από «εκεί» περνάνε ζαργάνες. Το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι κομματάκι από καλαμάρι ή γαρίδα καθαρισμένα ή αθερινούλα ή παπαλίνα (σαρδελάκι) & φυσικά το bigattini .
Με ψιλή συρτή :
Από τη βάρκα μπορούμε να πιάσουμε ζαργάνες χρησιμοποιώντας ψιλή συρτή, Μία πολύ απλή κατασκευή είναι μία πετονιά 16 χιλιοστών που θα τυλίξουμε σε φελλό ή καρούλα. Στο τέλος θα δέσουμε πολύ ψιλό στριφτάρι. Από την άλλη πλευρά του στριφταριού δένουμε μια οργιά (περίπου δύο μέτρα) πετονιά 14 χιλιοστά ή και λεπτότερη φτάνει να είναι αρκετά δυνατή. Μετά το στριφτάρι περνάμε ένα πολύ μικρό Buldo (διαφανή φούσκα) και στο τέλος της αρματωσιάς δένουμε ψιλό ανοξείδωτο αγκίστρι νούμερο δεκαεπτά ή δεκαεννέα. Πριν ρίξουμε την αρματωσιά μας στη θάλασσα, γεμίζουμε το Buldo με νερό έως τη μέση. Με αυτό τον τρόπο θα την κρατάμε στον αφρό έτσι ώστε ούτε να πατώνει, αλλά ούτε και να ξενερίζει. Η ταχύτητα που θα πλεύσουμε είναι μεταξύ δύο και λιγότερο από τρία μίλια.
Για δόλωμα στο αγκιστράκι μας θα προτείναμε να χρησιμοποιήσετε κομματάκι από σπάρο, Βέβαια πολύ καλή είναι η παπαλίνα ( μικρή σαρδέλα) ή η αθερίνα , ίσως όμως είναι ευκολότερο να πιάσουμε ή να βρούμε από κάποιο φίλο ψαρά ένα σπάρο για να 
τον χρησιμοποιήσουμε για δόλωμα χωρίς να αφαιρέσουμε τα λέπια και θα κόψουμε από τη ράχη ή τα πλευρά του μερικές λεπτές λωρίδες σαν μικρά ψαράκια και θα καρφώσουμε την αρχή τους στο αγκίστρι έτσι ώστε τραβώντας τη συρτή το δόλωμα μας να φαίνεται σαν σαρδελί ή αθερινάκι. ( Σχήμα 2) Επειδή έχει έντονο ασημί χρώμα προσελκύει τις ζαργάνες. Μόλις αισθανθούμε στο χέρι μας ότι η ζαργάνα τσίμπησε, δεν θα τραβήξουμε! θα κάνουμε κράτη και θα περιμένουμε την πετονιά να τεντώσει. Εκείνη τη στιγμή η ζαργάνα έχει πιαστεί. Διότι, όπως αναφέρουμε παραπάνω, το ψάρι συλλαμβάνει την τροφή του με τη μύτη, το σκοτώνει και αμέσως μετά το καταπίνει. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ματασίνες σε διάφορα χρώματα βέβαια στην ματασίνα δεν θα χρησιμοποιήσουμε Buldo ούτε αγκίστρι .
Δεμένες στη σειρά τρεις ματασίνες η μία με διαφορά από την άλλη γύρω στους 50 πόντους δεμένες με θηλιά και με ταχύτητα γύρω στα δύο μίλια φέρνει εξαιρετικά αποτελέσματα ( Σχήμα 2)
Τρώγοντας ζαργάνες :
Aαποτελεί έναν από τους ωραιότερους μεζέδες! Μπορούμε να την απολαύσουμε τηγανητή με χοντρό αλάτι, που θα τινάξουμε πριν τη φάμε, αλλά και σούπα,,. Ναι μην σας φαίνεται περίεργο, με μια - δύο ζαργανομάνες φτιάχνουμε εκπληκτικής νοστιμιάς ψαρόσουπα. Ένας άλλος τρόπος είναι να την κάνουμε «λιόκαυτη», Παίρνουμε τις ζαργάνες,τις καθαρίζουμε, τους κόβουμε το κεφάλι και τις ανοίγουμε στη μέση. Τις δένουμε από την ουρά και τις κρεμάμε στον ήλιο. Μόλις ξεραθούν και γίνουν «κόκαλο», τις βάζουμε για λίγο στα κάρβουνα από την πλευρά της πέτσας, αφού τη λαδώσουμε. Όταν τις βγάλουμε, ρίχνουμε λαδόξιδο και απολαμβάνουμε τον εκλεκτό μεζέ με ούζο ή Ρακί .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου